Deze week probeerde Rep. Byron Donalds (R-Fla.) het onmogelijke te doen. Nadat hij en zijn collega’s het doolhof van LLC-lege vennootschappen en accounts hadden onthuld die werden gebruikt om maar liefst $ 10 miljoen naar leden van de Biden-familie te sluizen, probeerde Donalds de media ertoe te brengen belangstelling te tonen voor het enorme corruptieschandaal. “Voor degenen in de pers, dit simpele plukken en Pulitzer-niveau spul hier,” hij smeekte.
De reactie kwam vrijwel direct. Ondanks het feit dat negen leden van de Biden-familie naar verluidt geld hebben ontvangen van corrupte personen in Roemenië, China en andere landen, heeft The New Republic snel leidde het verhaal onder de titel “Republikeinen geven eindelijk toe dat ze geen belastend bewijs hebben over Joe Biden”.
Voor velen van ons was het onaards. Tien jaar geleden, toen de toenmalige vicepresident Joe Biden de corruptie in Roemenië en Oekraïne aan de kaak stelde en actie van de Verenigde Staten beloofde, vloeiden enorme uitbetalingen naar zijn zoon Hunter Biden en een aantal familieleden, waaronder de kleinkinderen van Biden.
schreef ik vorig jaar kolom over hoe de media een ernstige “schandaalimplosie” aan het voorbereiden waren om de Bidens en zichzelf te beschermen tegen terugslag nadat deze beïnvloedingsoperatie aan het licht was gekomen.
De schittering van het Biden-team was dat investeerde in het begin de media in dit schandaal door het laptopverhaal voor de verkiezingen te begraven als “Russische desinformatie”. Dit was natuurlijk een leugen, maar het duurde twee jaar voordat de meeste grote media toegaven dat de laptop authentiek was.
Maar de media negeerden toen wat er op die “authentieke laptop” stond. Honderden e-mails beschrijven potentieel crimineel gedrag en grove beïnvloeding in het buitenland.
Toen mediakanalen zoals de New York Post de e-mails bevestigden, drongen de media erop aan dat er geen bevestiging was van invloedsbetalingen of duidelijk bewijs van crimineel gedrag. Hij negeerde volledig de overduidelijke corruptie zelf.
Nu het Huis heeft uitgegeven de media bevestigen de overdrachten van echt geld die veel leden van de Biden-familie met elkaar verbinden, en de media benadrukken dat het geen schandaal is omdat er geen direct bewijs is van betalingen aan Joe Biden.
Afgezien van het feit dat dit pas de vierde maand van het onderzoek is, is de eis van de media om rechtstreekse betaling aan president Biden lachwekkend absurd. De betalingen gingen naar zijn familie, maar hij was het onderwerp van beïnvloeding.
Het huis liet zien hoe miljoenen dollars gaan minstens negen Bidens zoals dividenden van het familiebedrijf. Als een oude criticus van beïnvloeding onder republikeinen en democraten, heb ik nog nooit een gelijke van Biden gezien.
Het hele doel van beïnvloeding is om familieleden te gebruiken als schilden voor corrupte ambtenaren. In plaats van een politicus rechtstreeks te betalen, wat als steekpenningen kan worden beschouwd, kunt u miljoenen aan zijn partner of kinderen geven.
Bovendien bevatten deze e-mails verwijzingen naar Joe Biden 10 procent korting krijgen op één Chinese baan. Het laat ook zien dat Biden-assistenten waarschuwen tegen het gebruik van de naam van Joe Biden, maar ja gebruik codenamen zoals “Big Guy”. Tegelijkertijd zouden de president en de first lady profiteren van het kantoor en betalingen ontvangen van Hunter.
Hunter klaagt inderdaad dat zijn vader de helft afpakt van alles wat hij grijpt.
Dat doet er allemaal niet toe. The New York Times publiceerde een artikel getiteld, “Het Republikeinse rapport van het Huis vindt geen bewijs van wangedrag door president Biden.” Het is het terzijde schuiven van het bewijs tegen alle familieleden rondom Joe Biden. Hij negeerde ook dat ander bewijs duidelijk naar Biden wees gelogen over deze familie die geen Chinees geld ontvangt of zo hij had nooit enige kennis zaken van zijn zoon.
Het feit is dat de Times inderdaad probeert om nog een Pulitzer Prize te winnen. De krant won eerder een Pulitzer voor zijn nu ontkrachte verhaal over Russische collusie. Later werd onthuld dat dit verhaal was gebaseerd op een dossier dat was gefinancierd door de Clinton-campagne en door Clinton-functionarissen aan de media was vrijgegeven. Journalist, winnaar van de Pulitzer Prize Bob Woodward waarschuwde medewinnaar The Washington Post dat het verhaal onbetrouwbaar is, maar is genegeerd. De Pulitzer-commissie weigerde de onderscheiding in te trekken.
Wat Donalds niet begrijpt, is dat Pulitzers soms zo worden gemaakt. Ongeveer 100 jaar geleden won de New York Times-verslaggever Walter Duranty een Pulitzerprijs voor zijn berichtgeving over de Sovjet-Unie, ondanks dat hij De apologeet van Joe Stalin. Duranty weigerde te rapporteren over de feitelijke omstandigheden van massamoord tot hongersnood in het “arbeidersparadijs”.
Dus terwijl de Sovjets maar liefst 10 miljoen Oekraïners uithongerden, publiceerde de Times een Duranty-verhaal met de kop “Russen hebben honger, maar geen honger.” Hij spinde niet alleen de werkkampen van Stalin die miljoenen doden, maar hij viel ook journalisten aan die de waarheid wilden onthullen.
Jaren later, Oekraïne en verschillende groepen eisten om de toekenning van Duranty ongedaan te maken, maar het bestuur hield vol dat er geen “duidelijk en overtuigend bewijs was van opzettelijke fraude”.
Het meest indrukwekkende aan deze week is dat op een paar winkels na allemaal op zoek lijken te zijn naar de volgende Duranty Pulitzer.
In een bespreking van moderne Russische propaganda, onderzoekers van de Rand Corporation beschreef hem met “twee karakteristieke kenmerken: een groot aantal kanalen en berichten en een schaamteloze bereidheid om gedeeltelijke waarheid of regelrechte fictie te verspreiden”.
Klinkt bekend?
Vandaag zijn we getuige van een veel gevaarlijker fenomeen. De berichtgeving van deze week heeft alle kenmerken van een staatsmedia. Consistente spin. Een bijna universeel gebrek aan detail. Absurde verschillen.
Het is de blinde kant van ons eerste amendement, dat handelt over het klassieke gebruik van staatsmacht om de media te dwingen en te controleren. Het gaat niet in op de omstandigheden waarin de meeste media de officiële lijn vasthouden uit instemming in plaats van uit dwang.
De media zien het verhaal gewoon niet. Natuurlijk kan men zich altijd wenden tot de president voor verlichting. Net voordat zijn zoon een enorme geldtransfer ontving van een van de meest corrupte mensen in Roemenië, legde Biden aan het land uit waarom corruptie in ieders aandacht moet blijven. “Corruptie is een kanker, een kanker die het vertrouwen van de burgers in de democratie wegvreet.” Hij zei. “Corruptie is gewoon een andere vorm van tirannie.”
Het is alleen jammer dat niemand het wil bedekken.
Jonathan Turley is Shapiro Professor of Public Interest Law aan de George Washington University. Volg hem op Twitter @Jonathan Turley.
Copyright 2023 Nexstar Media Inc. Alle rechten voorbehouden. Dit materiaal mag niet worden gepubliceerd, uitgezonden, gekopieerd of herverdeeld.