Fed wil meer macht na ineenstorting banken We hebben echte hervormingen nodig – en minder Fed.

Vorige week zagen we een wervelende maalstroom van mislukte bankactiviteiten.

Eerste Republiek Bank was gesloten en overgenomen door JP Morgan; FDIC een totaal uitgegeven toezicht op de failliete Signature Bank; Vice-voorzitter van de Federal Reserve, Michael Barr, heeft een een langverwacht rapport over het toezicht van de Fed op de bank in Silicon Valley; en het Rijksverantwoordingsbureau publiceerde zijn analyse regelgevende tekortkomingen die volgde op de ineenstorting van banken uit Silicon Valley en Signature.

Barr’s rapport trok de meeste aandacht, gezien het zijne erkenning van regelgevende incompetentie. Maar we zien deze gebeurtenissen als een bevestiging van het feit dat het Amerikaanse regelgevende systeem voor banken dringend aan herziening toe is.

Het rapport van de Fed probeert een deel van de schuld te accepteren waarvan iedereen weet dat de centrale bank deze verdient – ​​de Federal Reserve Bank of San Francisco heeft weliswaar meer aandacht besteed aan ratio’s dan aan risico’s – maar het is vooral gericht op het vormgeven van het verhaal dat zich zal afspelen in de pers en op Capitol Heuvel. Als voormalige toezichthouders die hun hele carrière bezig zijn geweest met financiële crises en bankregulering, hopen we dat niemand wordt misleid door te geloven dat het geven van meer autoriteit aan de Fed om meer regels te schrijven het gebroken systeem van financiële regulering van het land zal repareren of een einde zal maken aan de nooit eindigende cyclus financiële paniek. Integendeel, de situatie vraagt ​​om een ​​reorganisatie van de financiële regelgeving van de VS, inclusief het verwijderen van de Fed uit direct toezicht op banken.

De hoofdverantwoordelijkheid voor het faillissement van de bank moet bij de bestuurders en functionarissen worden gelegd. Toch waren de staats- en federale regelgevers duidelijk niet opgewassen tegen de taak. Helaas verandert het rapport van de Fed in een totale omarming van het politieke ontsnappingsluik dat uren na het faillissement van de SVB tevoorschijn werd getoverd. Die theorie geeft de voorganger van Barr de schuld van het versoepelen van regels en algemene verwachtingen in 2019 nadat het Congres, in een tweeledige actie, verminderde kapitaal- en liquiditeitsvereisten voor banken ter grootte van de SVB. De uitspraak klinkt echter hol omdat de SVB goed geregeld had kunnen en moeten worden ongeacht de gehanteerde schriftelijke normen of ratio’s.

De verantwoordelijkheden van de Fed en de staat Californië voor het identificeren van kennelijke fouten in de bedrijfsvoering van SVB zijn in 2019 niet gewijzigd. In 2021 en 2022 voerden Fed-medewerkers inderdaad bijna 300 wettelijke uren toezicht van de SVB. Het zou slechts een fractie van die uren kosten om de voor de hand liggende weddenschappen op rentetarieven te identificeren die SVB maakte en verloor. De Fed kan niet echt beweren dat de wetswijziging van 2019 ervoor zorgde dat meer dan een dozijn banktoezichthouders die elk jaar ter plaatse bij SVB waren, niet merkten dat de bank in slechts twee jaar tijd bijna verdrievoudigd was dankzij een gevaarlijke depositobasis. 95 procent waren onbeveiligde accounts kunnen lopen bij de eerste tekenen van problemen.

Hij werd ook niet belet actie te ondernemen toen die stortingen waren geïnvesteerd in effecten van de overheid en agentschappen die uiteindelijk onder water zouden komen te staan terwijl de Fed de rente verhoogde. Regelgevers hadden alle macht die ze nodig hadden om gewelddadig op te treden toen ze zulke fundamentele financiële fouten zagen. Gebrek aan wetten, regels en voorschriften was tijdens de crisis van 2008 geen probleemen vandaag is het duidelijk geen probleem.

Misschien zullen beleidsmakers deze keer eindelijk beseffen dat alleen een ingrijpende modernisering van de systemen voor depositoverzekering en financiële regulering de cyclus zal veranderen een herhaling van de paniek van de afgelopen 50 jaar. De omvang en snelheid van onze 21e eeuw^St De 21e eeuw roept op tot het inkrimpen van de vijf Amerikaanse federale financiële toezichthouders die er zijn, evenals het toezicht houden op alle financiële bedrijven – of het nu gaat om niet-bancaire geldschieters of uitgevers van cryptocurrency – en het bewapenen van regelgevers met technologische middelen voor real-time regulering.

Jarenlang hebben we betoogd dat het consolideren van een overvol veld van regelgevers in één enkele instantie die wordt ondersteund door beter betaalde professionele examinatoren die zich richten op real-time marktrisicobeoordeling in plaats van regelgeving, de eerste stap is in het creëren van een succesvoller toezichtsysteem.

We hebben het grootste respect voor de Federal Reserve, maar we vinden niet dat ze banken of hun moedermaatschappijen moet reguleren; hij heeft zijn handen vol aan het choreograferen van de Amerikaanse economie en het optreden als de centrale bank van de wereld. De Federal Reserve zou zitting moeten hebben in een nieuwe tweeledige, vijfkoppige regelgevende commissie met andere financiële toezichthouders die toezicht houdt op de regulering van en het toezicht op alle financiële diensten, markten en risico’s in de Verenigde Staten.

Er zit zelfs een zilveren randje aan de Fed in deze formulering: het zou eindelijk worden bevrijd van de overduidelijke belangenconflicten die inherent zijn aan het reguleren van banken van de Federal Reserve en het lenen aan leden van wie de CEO in hun bestuur zit.

De bal ligt in het kamp van het Congres. Vijftig jaar crisis bovenop crisis zonder noemenswaardige vernieuwing van het financiële reguleringssysteem is onvergeeflijk.

Thomas P. Vartanian was tijdens de S&L-crisis algemeen adviseur van de Federal Home Loan Bank Board en de Federal Savings and Loan Insurance Corporation (1981-83). Hij is de auteur van de boeken “200 Hundred Years of American Financial Panics” en “The Unhackable Internet”.

William M. Isaac was voorzitter van de Federal Deposit Insurance Corporation (1978-86) en Fifth Third Bancorp (2009-14), en is momenteel voorzitter van de Secura/Isaac Group en aanverwante financiële adviesbureaus. Hij is de auteur van het boek “Senseless Panic: How Washington Failed America”, dat werd doorgestuurd door Paul Volcker, voorzitter van de Federal Reserve.